Winter in Mali

Zo er is alweer zoveel gebeurd! We zijn nu in de hoofdstad van Mali, Bamako. De Afrika Cup is bezig en Mali moest net tegen Guinee spelen. Mali heeft uiteraard gewonnen met 1-0 dus heel Bamako staat op zijn kop. Mensen dansen op straat, toeteren en zijn blij natuurlijk!

De weg naar Bamako duurde lang. Het ging eerst nog over asfalt maar daarna reden we kilometers op een zand/stenen pad door stukken waarbij je soms geen mens tegen kwam. Dit vond Ruud namelijk avontuurlijker. Achteraf was het dat ook. We kwamen 1x vast te zitten in het zand. Verder was het altijd de vraag of we de rivier konden oversteken, waar nu geen water in zit want het is droog seizoen. Soms ging het echt steil naar beneden en steil weer omhoog.

De mensen die we tegen kwamen spraken geen Frans maar als we vroegen of we nog goed gingen (want vaak was er een spoor naar links EN rechts) dan werd ons met handgebaren duidelijk gemaakt of we nog de goede richting gingen haha. Onderweg hebben we uiteraard weer spullen uitgedeeld. Veel kleding. Sommigen wisten niet wat hun overkwam en waren een beetje overdonderd en andere keren hielpen de douane mee uitdelen of een man uit het dorp. Dan ging het iets gestructureerder.

We hebben o.a. geslapen bij een politiepost. Ben blij dat ik mijn tentje mee heb. Die komt goed van pas. Verder mochten we ook een keer in een groot dorp binnen de muren van de politie slapen.
Ook een keer toen de zon al onderging waren we in een dorpje en eigenlijk wilden we nog naar het volgende dorpje rijden maar dat is in het donker niet te doen. Dus vroegen we toestemming om daar te blijven slapen. Dat mocht. 2/3 van het dorp bestond daar uit kinderen en die stonden allemaal om de auto waar ik als enige nog in zat. Ze vonden me allemaal super interressant. We siepen daar bij iemand buiten. Onder een hele mooie sterren hemel.

Verder hebben we nog wat Mauritaniers meegenomen in de auto die dan naar een dorpje verderop moesten. Ook een keer een oude man die met gebaren (hij kon geen Frans) de goede weg wees.

In Mali bij een politiepost namen we een politieman mee die ook naar Kayes moest. Zat hij daar naast me met zijn geweer. Wel heel veilig natuurlijk. Hij was zo aardig om ons uit te nodigen om bij hem thuis te komen logeren. Erg leuk. Hij woonde met zijn vrouw en zoontje van 5 jaar en zijn ouders en verdere familie woonden beneden.

De route ging verder naar een klein dorpje genaamd: Niamiga. Hier was Ruud al eerder geweest tijdens 1 van zijn vorige reizen. Het was 35 km van Kayes en het was een tolweg. Je moet dus betalen voor een weg met alleen meer gaten erin. In Niamiga kenden iedereen Ruud nog dus het was een warm welkom. Er is daar een ziekenhuisje. We zijn daar 2 nachten gebleven. Ik sliep weer in mijn tentje en Ruud en Leon op een bed buiten onder een afdakje. Daar waren echt mensen met wie ik kon praten aangezien zij het ook allemaal koud hadden (vooral 's avonds). Elk kind dat ik de hand schudde had echt koude handen. 's Avonds zaten we met ze allen om een kampvuurtje ons warm te houden. En wassen ging met een emmer maar wel met warm water! We waren te gast bij 1 van de dokters. Zijn vrouw had lekker voor ons gekookt. Couscous met schapenvlees (zat geen smaak aan) en daarna een overheerlijke salade met tomaat, sla, ui, patat en een heerlijke dressing.

Zaterdag was ik natuurlijk jarig en 's ochtends toen ik mijn tent uitgerold kwam gingen Ruud en Leon voor mij zingen. Daarna hadden ze slingers buiten voor me opgehangen en gingen de kinderen in het Frans voor mij zingen.
Helaas had ik sinds mijn verjaardag ineens geen bereik meer met mijn telefoon en zit nu sinds 9 dagen weer op internet. Allemaal bedankt voor de felicitaties!

's Middags namen Ruud, Leon, de dokter en 4 jongens mij mee naar een meer als verrassing. Daar hebben we een stukje gelopen en de groente tuin bekeken. Ook heb ik daar nog wat babykleertjes uitgedeeld aan een kersverse meisjes tweeling. Die wonen in zo'n hutje van stro. De ouders waren er erg blij mee.

's Avonds zijn we met de dokter en zijn vrouw (+ jongste zoon van 8 maanden) naar Kayes gegaan om uit te gaan. De baby hadden we afgegeven bij de zus van de vrouw van de dokter om op te passen. En toen ging er nog een nichtje mee van 14 jaar. We gingen eerst buiten onder een afdakje waar geen elektriciteit was wat drinken en daarna gingen we de Night Club in. Dat was leuk om te zien hoe die Malinezen zich optutten. Vooral de vrouwen. Super strakke spijkerbroeken of hele korte rokjes. We hebben ook nog even gedanst maar moesten om 01:30 uur weer terug omdat de zus van de vrouw van de dokter had gebeld dat de baby zo huilde.

Zondag zijn we verder richting Bamako gegaan. Na 200 km op asfalt met gaten overal waren de volgende 400 km asfalt wel goed. Bij een dorpje stopten we nog ff om iets te eten en drinken en daar nodigde een jongen me uit om rijst te eten met hem en nog een man uit 1 schaal. Ik vroeg wie het bereid had aangezien ik geen vrouw zag en mannen niet koken. Zegt ie ene: mijn vrouw. Dus ik vraag: En als je geen vrouw hebt? Toen moesten ze allemaal lachen. Het antwoord was: Dan kookt de vrouw van je broer wel.

We zagen ook nog apen op de weg!

Gister zijn we aangekomen in Bamako. We slapen in een auberge: The Sleeping Camel. Er zijn heel veel Europeanen hier. We slapen op een slaapzaal. Ik ben ook bij het huis geweest waar ik in 2010 heb gelogeerd maar het staat nu leeg en het zwembad water is nu groen. Noe heb ik ook al gezien. Gisteravond en vandaag ook.

Vandaag zijn we met 2 Fransen naar de ambassade van Burkina Faso geweest voor een visum. Aangezien het met 5 personen goedkoper is al moesten we wel bewijzen dat we sinds ons vertrek al die tijd samen reizen. Na ja we hebben elkaar ontmoet in Rabat in de ambassade van Mali.

Vanmiddag hebben we aan een meisje die oliebollen en patat bakt op straat een doos met keukenspullen gegeven. Ze was erg blij mee.

Vanmiddag kwam Noe mij ophalen en we gingen naar zijn huis. Daarna zijn we naar een Kameroenese vrouw geweest van de kerk waar ik de vorige keer ook bij had gegeten. We gingen daar nu weer eten. Was erg gezellig!

Met Leon gaat het wel beter/goed. Tis meer dat als hij gegeten heeft dat hij zijn maag voelt rommelen maar na een uurtje is dat weer over.

0022375523733 = mijn nieuwe telefoonnummer. Voor iedereen die me wilt bellen of smsen.

Ik ben nu proberen foto's aan het uploaden maar zit op de wifi van de auberge en het gaat erg traag dus ik denk niet dat het gaat lukken :(