Het slechtste nieuws wat je maar kan krijgen!

Ik ben nu in Yaoundé voor mijn visum. We vertrokken zondag en we waren om 02.45 uur op het station en de trein gaat normaal om 04.00 uur alleen wat hadden we een pech we hebben 5 uur moeten wachten! Het was wel leuk hoor op het station. Ik heb proberen te slapen op een houten bankje en er waren nog 100.000 termieten of whatever wat er aan het rond vliegen was. En mensen verzamelen die insecten he. Want die eten ze op, maken ze een sausje van met couscous. Dus je zag om 03.00 uur allemaal vrouwen en kinderen die insecten verzamelen . Ze hadden allemaal bakjes bij zich. Die insecten verkopen ze op de markt.

Rond 12 uur waren we in Yaoundé en we reisde eerste klas in de trein en we hadden nog plek ook!

We gingen naar de gastenkamers maar ja niemand had van te voren gebeld dat we zouden komen dus er was 1 kamer te weinig. Om een lang verhaal kort te maken (want ik ben nu in een internetcafé en heb niet uren de tijd en ik typ ook nog op een frans toetsenbord) ik ging met de fam. Bondé in het familiehuis (gezellig!) en pastor Ikouba had zijn eigen kamer. Ik vond het wel gezellig met fam. Bondé want ze hebben een heel lief zoontje van 10 mndn oud. Echt een schatje.

Maandag gingen pastor Ikouba en ik voor mijn visum. Dus wij naar de politie. Kom je dat gebouw binnen ..... het eerste wat je ziet is een berg rotzooi onder de trap! We moesten op de 4e verdieping zijn en er was geen lift dus we kwamen uitgeput aan boven want zoveel trappen lopen ben ik niet (meer) gewend haha. Pastor Ikouba wou de man spreken met de hoogste functie in het gebouw maar dat ging niet door want dan moet je een afspraak maken. Donderdag kon het maar ja dan verloopt mijn visum al!
Dus wij van de ene wachtkamer in de andere en van het ene kantoor in het andere en we kregen steeds hetzelfde te horen: Elianne moet het land uit want het is tegen de regels om haar visum te verlengen. De vorige keer kreeg ik 2 mndn extra en dat was dus tegen alle regels in! Na ja ik had het wel verwacht (vorige keer zeiden ze dat me visum niet meer zouden verlengen)maar NOOIT gehoopt dat ik zo snel al weg moet. Toen we het politiebureau verlieten moest ik huilen en toen we op het reisbureau waren om de datum van me vliegticket te veranderen moest ik huilen helemaal toen die man zei dat er genoeg plaatsen in het vliegtuig vrij waren zondag 31 maart. Zoals het er nu uit ziet ben ik 7 april weer in NL. Ik vind het echt verschrikkelijk! Alleen God kan nog een wonder doen.