Vakantie in Noord Kameroen!

Ik ben nu bij Max en heb alweer veel meegemaakt. Hier even in vogelvlucht wat ik tot nu toe heb meegemaakt.

Donderdagavond (14 aug) samen met Adamou (de directeur van het college en tevens mijn buurman) de trein genomen naar Ngaoundéré. Eerste klas en wat een rust als je de trein in komt. Je kan tenminste gewoon lopen (tweede klas is altijd super super vol met ook mensen op de grond in het gangpad). Alle plekken waren bezet maar een man stond zijn stoel aan mij af.

Vrijdagochtend kwamen we aan in Ngaoundéré en we hadden in de trein al een kaartje voor de bus naar Maroua gekocht. We reisden in een lange, grote, hoge bus en iedereen had zijn eigen stoel (normaal als er vier kunnen zitten op een bank dan moet je met ze vijven zitten, vet krap).
Onderweg stopten we nog even omdat de moslims moesten bidden en kon ik mooi wat oliebollen en pap eten in dat dorpje. 's Avonds stopten we nog een keer omdat ze weer moesten bidden. In Maroua aangekomen stond Max al op me te wachten. We gingen per moter naar Tokombéré (60 km van Maroua) want er gingen om dat uur geen auto's meer.

Helaas stopte de moter ermee. Dus wij benzine er ingegooid maar hij deed het nog steeds niet dus er zat niks anders op om de rest te lopen naar het huis van Max. We liepen echt in de middle of nowhere. Geen huizen te bekennen. Alleen maar bomen en bergen. Gelukkig was het volle maan zodat het niet helemaal donker was. We hebben ongeveer 5 km gelopen en kwamen uiteindelijk om 23:00 uur bij zijn huis aan. Ik was moe!

Tokombéré is dus een dorpje en het is er heel rustig, vredig en het leven is heel relaxed en de tijd gaat ook heel langzaam hier. Overal zie je bergen en maisplanten. Afwisselend zie je traditionele huisje met rieten dak zowel rond als vierkant en zowel van modder als steen. Max woont in een huisje van steen met een golfplaten dak. Speciaal voor mij heeft hij licht aangebracht, een bed gekocht, ventilator (hij heeft geen raam, alleen een deur), zo'n kookding waar petroleum in moet, macaroni, aardappels, la vache qui rit, tomatensaus, olie, thee, suiker, zout, komkommer. Hij heeft zelfs een plafond gemaakt. Hij heeft ook een hele mooie stof gekocht waarvan ik een jurk heb laten maken.

De badkamer is buiten in de tuin. Het zijn gewoon 4 stenen muurtjes zonder dak. Het toilet is een gat in de grond en wassen doe daar je met een emmer water. Niemand heeft hier een kraan. Water haal je uit de waterpomp een paar meter verderop. Het is gewoon een heel simpel leven hier.

Max woont bij zijn moeder met zijn zusje en broer, schoonzus en nichtje van 9 maanden en dan nog wat kinderen die geen familie zijn maar er ook wonen. Zijn vader was eerst ook adventist maar is moslim geworden zodat hij er nog een vrouw bij kon nemen en woont nu ergens anders.
Zijn schoonzus heet Pauline en wordt in oktober 17 jaar en ze was ongepland zwanger geworden van de broer van Max. Ze zat toen nog op school en haar moeder was heel boos en hoefde haar niet meer. Dus ze woont nu bij haar schoonfamilie. Met haar moeder heeft ze geen contact meer en haar moeder heeft haar kleinkind nog nooit gezien. Gelukkig is de familie van Max wel gek op de baby. Pauline gaat binnenkort weer met school verder. Haar man heeft een callbox (als je wil bellen of beltegoed nodig hebt) maar ja toch verdient het allemaal niet veel.

De moeder van Max maakt oliebollen en pap en verkoopt dat. Elke dinsdag is hier markt in Tokombéré en dan verkoopt ze water, honingsap, oliebollen en pap. Ze spreekt trouwens bijna geen Frans. Alleen hun eigen dialect zoals bijna iedereen hier in Tokombéré. School kunnen de meeste gewoon niet betalen. De moeder van Max is ook niet naar school geweest. Max betaald ook zijn eigen school (en dat is nog wel een privé school waar hij op zit in Nanga-Eboko dus ja je kan je voorstellen dat het niet makkelijk is).

Toen ik hier aankwam was het de week van de jeugd. Dat wordt ieder jaar georganiseerd door de katholieken. Die hebben hier ongelofelijk veel gedaan voor Tokombéré. Ze hebben een ziekenhuis enzo. Er wonen hier Fransen dus ik ben niet de enige blanke.

De leukste dingen zal ik even opnoemen. Er was een loterij. Ik had ook een kaartje gekocht. Er waren 29 prijzen waaronder: een tweedehands laptop, een fiets, een mobiel, een zak cement, een geit, 5 broden en nog meer. Helaas had ik niks gewonnen. Het jongetje die de geit had gewonnen was hem de volgende dag al kwijt want iemand had hem gestolen en het vlees verkocht op de markt.

Er was ook nog een middag dat elke groep één emmer wijn kreeg met een halve kalabas en dan kon je met je groepje omstebeurt drinken. Eerst werd er nog voor de wijn gebeden (echt katholieks?). Ik hoefde niet hoor. 's Avonds was er een avond met allemaal dans, zang en toneelstukjes. Was wel grappig. Iedereen stonk toen naar de wijn van die middag.

Ik heb ook nog een berg beklommen. Toen hadden we vet mooi uitzicht over Tokombéré. Echt super mooi!

Ik ben ook nog naar een bruiloft geweest. Dit keer alleen in het gemeentehuis aangezien de bruid moslim was en de bruidegom katholiek. Dat mag dus eigenlijk niet. Vandaar dat de ouders van de bruid ook niet aanwezig waren. De bruid had ook gewone kleren aan. Het was super druk op het gemeentehuis en iedereen stond voor me dus ik heb bijna niks gezien maar iemand anders heeft foto's voor me gemaakt. Toen we per optocht met auto's en moters naar het huis van de bruidegom wouden gaan begon het keihard te regenen. Dat is heel normaal hier als mensen trouwen dat je dan met auto's en moters in een rij door het dorp rijdt en lekker toetert en joelt en gilt enzo.
De regen hield maar niet op en overal was modder want bijna alle weggetjes zijn van zand.
Toen we naar huis wouden gaan kregen we het alarm van de moter niet meer gestopt. Dat was echt mega irritant dus toen zijn we maar weer eens gaan lopen. Ik zag er niet uit. Helemaal verzopen en mijn mooie nieuwe schoenen helemaal vies.

De kinderen hier roepen ook constant massara naar mij wat blanke betekent. Echt leuk vind ik dat.

We gingen ook nog op een avond bij iemand op bezoek en daar zaten ze met 29 mensen in de huiskamer tv te kijken whaha.

Dinsdag 19 aug zijn we naar een man geweest die 45 vrouwen en 150 kinderen heeft. Is leuk voor de toeristen. Het was echt een slechte weg ernaar toe. Half zand weg met modder en we moesten ook nog door een rivier heen. Dus hup schoenen en sokken uit en naar de overkant lopen. De moter laat je naar de overkant brengen door jochies die je daarna wat geld geeft. Die man met 45 vrouwen woont op een berg en het was echt een slechte weg met zand en stenen en heel moeilijk om er te komen zelfs met de auto geen pretje. Het regende ook weer eens dus we kwamen weer half nat aan. We kregen een rondleiding daar en er stonden dus allemaal huisjes voor zijn vrouwen. Elke vrouw heeft een slaapkamer, keuken en 2 voorraadschuren. Dan moet je niet denken zoals we het in NL hebben want hier is het super klein en ze hebben bijna geen ruimte. Als een vrouw een zoon baart blijft hij bij zijn moeder tot hij 8 jaar is en als het een dochter is blijft ze tot haar 18e bij haar moeder en dan trouwt ze maar wel met iemand uit de familie. Dus dat zal dan een halfbroer zijn. Als een vrouw heel veel dochters heeft dan past dat echt nooit in die slaapkamer dus dan geven ze hun dochters weg aan vrouwen die geen dochters hebben. Er was ook nog een soort rechtbank voor als er problemen waren en daar was het heel donker. Gelukkig maar want ze waren in een ander kamertje bezig met de ingewanden van een geit. Dat lag daar op de grond en wij moesten daar langs. Zo smerig. Dan snap je toch wel dat ik hier geen vlees wil eten.

Er was een vrouw in het katholieke ziekenhuis die was gebeten door een hond. Iets van 2 maanden geleden maar dat wou ze nooit zeggen. Dus nu was ze heel erg ziek geworden en gek. Uiteindelijk is ze overleden. Ze schijnt familie van Max te zijn. Toen kwamen er opeens allemaal mensen midden in de nacht naar het huis van Max omdat zij overleden was om te praten wat er met het lichaam gedaan moest worden.
Vanochtend hoorde ik trouwens een verhaal van Pauline dat een man een vrouw had gegeten en toen hadden ze een medicijn op het lichaam gedaan van die dode vrouw en die begon half te leven en die ging naar het huis van de man die het had gedaan en zijn deur was dicht en toen ging de deur vanzelf open. Na ja ik hoor wel meer van zulke rare verhalen. Van die Afrikaanse magie.

We zijn ook nog een dagje naar Maroua gegaan. Daar heb ik een heleboel souvenirs gekocht en zonnebrand (want mijn gezicht was verbrand). Zijn ook nog naar de markt geweest enzo en nog ergens wat gedronken en gegeten en nog wat mensen bezocht. Verder was er nog een klein meisje die heel erg moest huilen toen ze mij zag.

Donderdag 21 aug zijn we met de moter naar Rhumsiki gegaan. Dat is iets van 170 km. Helaas begon het ook nog te regenen en dat was geen pretje. De laatste 48 km was ook nog zo'n zandweg. Maar wel heel mooi met bergen enzo en allemaal bomen en natuur. We sliepen 1 nacht in Rhumsiki (is mooi voor de toeristen daar). Is gewoon een klein dorpje. Zodra ze een blanke zien rennen de mensen al op je af want je moet natuurlijk in dat winkeltje met die souvenirs kijken en ik was nog niet van de moter af of er was al een jongen die voor gids wou spelen voor de volgende dag. Het enige wat ik wou was naar het toilet en het weer warm krijgen. Max vindt zoals altijd alles te duur en heeft de hotelkamer voor 6000 Fcfa gekregen i.p.v. 9000 Fcfa. Het was zo'n rond huisje waarin we sliepen. Eigenlijk voor 3 personen. Ik heb meteen mijn pyama aangetrokken (want ik had heel dom geen extra kleding mee en alles was nat) en ben mijn bed ingedoken. 's Avonds kon ik een t-shirt lenen van 2 Italianen en toen ging ik gewoon in mijn pyama 's avonds naar buiten om ergens bij een winkeltje te zitten waar ze een vuurtje hadden. In Rhumsiki is het heel erg koud 's avonds en 's nachts en in december is het helemaal heeeel erg koud.

De volgende ochtend regende het natuurlijk en we zouden een wandeling maken en ik dacht hoe moet dat nou want mijn kleren en schoenen zijn nog steeds niet droog. Dus ik die natte zooi weer aan gingen we ff ontbijten bij hetzelfde winkeltje van die avond ervoor. Ontbijten in het hotel is natuurlijk veel luxer maar ook duurder en zo spaarde ik weer geld uit om souvenirs te kopen whaha.
Gelukkig hield de regen op en kwam het zonnetje door dus alles was weer goed en we hebben een wandeling gemaakt door de bergen met een jongetje als gids. Eerst de berg af en toen door de vallei. Het was echt heel mooi overal. Waar je maar keek! We moesten ook een paar keer een klein riviertje oversteken en heb ook nog een slang gezien die ze meteen dood maakte. Ik hoopte maar dat het de enige slang daar was want ik liep daar op mijn teenslippers (erg praktisch in de bergen) want me schoenen waren nog nat. Onderweg nog hele mooie souvenirs gekocht. De berg op dat viel me zwaar tegen. Ik moest elke keer stoppen en had ook mijn waterfles niet meegenomen. Ik heb ook nog Nigeria gezien want dat is daar op de grens. Daarna zijn we nog naar de krabbenman geweest. Dan kan je een vraag stellen en dan kijkt hij in de pot met echte krabben en dan geeft hij antwoord. Wij hebben alleen een foto gemaakt met hem en geen vraag gesteld want God heeft een afschuw als je geesten, waarzeggers of toekomstvoorspellers raadpleegt. Daarna moesten we snel de hotelkamer verlaten want het was al 14:00 uur en normaal moet je er voor 11:00 uur uit zijn. Dus nog maar wat geld gegeven zodat ie niet al te boos was. En ook nog vet snel een douche genomen en toen zijn we er weer vandoor gegaan op de moter. Gelukkig bleef het onderweg droog en kwamen we weer veilig thuis aan.

Dit was het even. Is het toch nog een lang verhaal geworden en dan heb ik me nog ingehouden whaha. Vrijdag 29 aug ga ik voor een weekendje naar Tsjaad. Heb er echt zin in!